FUE و DHI دو روش محبوب در کاشت مو هستند. روش کلاسیک FUE شامل یک فرآیند دو مرحله ای است. ابتدا قسمت های گیرنده پیوند ایجاد شده و سپس پیوندها پیوند می شوند. این فرآیند دو مرحله ای ممکن است از نظر زاویه و جهت در طی مراحل پیوند تفاوت های جزئی ایجاد کند.
در روش DHI، ایجاد سایت و قرار دادن پیوند به طور همزمان انجام می شود. به عنوان مثال برداشت و پیوند به عنوان بخشی از یک فرایند تک مرحله محسوب می گردد یعنی فولیکول های برداشت شده مستقیما با استفاده از قلم ، چوی، در منطقه دریافت قرار می گیرد. در نتیجه، کنترل کاملی بر عمق، جهت و زاویه قرار گیری هر پیوند وجود دارد. قرار دادن گرافت در کاشت DHI با استفاده از قلم پیوند چوی نیاز به تجربه جامع پزشک و تیم پزشکی دارد.
مزایای روش پیوند موی مستقیم یا DHI
بر اساس نظر برخی متخصصان ترمیم مو مزایای این روش به شرح زیر می باشد:
در اثر کاهش زمان بیرون ماندن پیوندها از بدن، قرار گیری قوی و سالم پیوندها حتمی خواهد بود.
باقی ماندن میزان مکفی فولیکول های مو پس ازعمل پیوند
در هنگام عمل برای ایجاد قسمت گیرنده پیوند مو خونریزی کاهش می یابد. کاهش تروما در حین جاگذاری گرافت ها موجب آسیب رسانی کمتر به خون رسانی در ناحیه کاشت می گردد.
بهبودی سریع پس از عمل موجب می شود تا بیمار سریعتر به زندگی روزمره برگردد.
در این روش نیاز به تراشیدن قسمت گیرنده پیوند نمی باشد.
معایب روش DHI
به بیان دیگر کاستی ها یا معایب روش DHI در مقایسه با روش FUE شامل موارد ذیل است:
پزشکان و کادر پزشکی لازم است برای کسب تجربه کافی، در یک برنامه آموزشی بلند مدت شرکت کنند.
این روش در مقایسه با سایر روش های کاشت مو معمولاٌ یک روش پرهزینه است.
این روش در طی مراحل نیاز به توجه بیشتر و همچنین دقت دارد.
این دو روش نسبت به یکدیگر مزایایی دارند و پزشک باید در مورد مدیریت بیمار تصمیم بگیرد و باید پیشنهاد کند که کدامیک بهتر است. وقتی DHI و FUE با پزشکان مناسب و تیم مناسب انجام شود به جز برتری های فنی از نظر طبیعی بودن تفاوت چندانی با یکدیگر ندارند.